سخنرانی دکترمحمد ملکی مدافع حقوق بشروفریادآزادی خواهی درهر کجا دردانشگاه ، در مزارمادران، درکوچه و خیابانها ، درزندان و شکنجه ، درطناب دار، درهر گوشه جهان که باشی ، پیر و جوان ، بیمارو بازنشسته ، بیکاروهرچی ...می توانی آزادی باشی و فریاد آزادی سر بدهی این را از دکتر محمد ملکی چریک پیر ما که گفت : ازگهواره تا گور آزادی بجو...! باید یاد بگیریم که درهرشرایط می توانیم فریاد آزادی سربزنیم.می توانیم ازاسارت خود بیرون بیایئم و در مقابل دیکتاتورهای زمانه از جمله آخوند های ضدبشردرایران فریاد بزنیم .همچون دکتر محمد ملکی ، درهر کجا هست ، در خیابانهای تهران ، درجلو دانشگاه، درمراسم ها ...آزادی خواهی مرز نمی شناسد .وقتی صحبت های دکتر محمد ملکی را گوش می کردم هزاران بار به این انسانیت ، درود فرستادم . که اگرروزی آرش کمانگیر با رها کردن تیر از کمانش برقله دماوند مرز آزادی ایران را مشخص کرد ، حال می بینیم که می توان با زبان ، با فریادآزادی ایران مرزبندی با این دیکتاتوری کرد، گاها سلاح، تیر وکمان،ابزارجنگ می تواند طوری دیگری درمقابل استبداد وظلم وستم حکومت ها بکار گرفته شود واینک می بینیم که دکتر محمدملکی بازبانش با ، مقاومت و ایستادگی، تسلیم نشدن در مقابل موانع چون شیرنعره آزادی را در میان گله های پاسداران و دژخیمان آخوندی حتی در سرمزارمادران ما سر بدهد واین است رسم مردانگی ، و رسم دلاوری آرش ها و جان فشانی برای ایرانی که معد جنگاوران و دلیران است . درود بر این چریک پیر و مدافع حقوق بشر.
او از مادرانی حرف می زند که درزمان یزید ها ومعاویه ها دست وپایشان شکسته می شد، اززینبی حرف میزنیم که تا آخرین نفس درمقابل معاویه های زمان خویش آخوند های ضد بشرایستاد واینکه هر کدام ازمادران ما خود رسالتی چون زینب را درمقابل حکومت سفیانی آخوند های ولایت فقیه ایفا کردند و دارند . و بدرستی که دکتر محمد ملکی درست آزآنها زینب گونه نام برد.جهان خبردار نشد که دژخیمان خمینی برسرمادران ماچه ها که نیاوردند. و باید به این مادران مجاهد درود فرستاد که خود سپرآزادی در مقابل دیکتاتور ها بودند و ایستادگی کردند.توجه شمارا به لینک ضمیمه جلب می کنم شعری ازادبیات ایران -ازجمشید پیمان: گشت طوفانی دوباره،نبض من......
*******
گشت توفانی دوباره؛
نبض من،
بادبانِ عاشقی افراشتم.
برکه ؛دریا شد،
جهان؛آتش سرای
تازه شد در جانِ من؛
افسانه ی روزِ اَلَست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر